Το design όπως επικρατεί σαν έκφραση με τα παγκοσμιοποιημένα εμφυτεύματα στην ελληνική γλώσσα, βρίσκεται παντού γύρω μας. Όλα ή σχεδόν όλα τα πράγματα που μας περιβάλουν έχουν ένα σχήμα, ένα χρώμα, μία αισθητική, έναν χαρακτήρα και πολλά ακόμα χαρακτηριστικά με τα οποία θα μπορούσε να περιγράψει κάποιος ένα αντικείμενο ή μία υπηρεσία που είναι και αυτή ένα προϊόν. Όλα αυτά εμπερικλείονται στην έννοια του Product Design το οποίο υπάρχει από την αρχαιότητα, αλλά μετά τη βιομηχανική επανάσταση κατά τον 18ο αιώνα έγινε ξεχωριστή τέχνη. Μέχρι τότε το design το έκανε ο δημιουργός του κάθε προϊόντος.
Εδώ αξίζει να σημειωθεί ο διαχωρισμός του Product Design από τα λεπτομερή κατασκευαστικά σχέδια (Design for Manufacturing ή DMF). Θα γίνει ένα μελλοντικό αφιέρωμα στην έννοια του DFM αλλά προς το παρόν ας μείνουμε στο γεγονός ότι συνήθως το DFM έπεται του Product Design. Πρώτα δημιουργείται ένα «γενικό» σχέδιο που φαίνονται-παρουσιάζονται γενικά χαρακτηριστικά του προϊόντος καθώς και η λειτουργικότητά του και εν συνεχεία γίνεται ο λεπτομερής σχεδιασμός που περιλαμβάνει όλες τις κατασκευαστικές λεπτομέρειες. Κατά το DFM ενδέχεται να γίνουν μικρές αλλαγές στο αρχικό σχέδιο, ώστε το προς κατασκευή προϊόν να γίνεται παραγωγικά ανάλογα με τον εξοπλισμό, τις τεχνολογίες κατασκευής και κατεργασιών που διαθέτει για παράδειγμα ένα συγκεκριμένο μηχανουργείο ή εργοστάσιο. Ο επόμενος σημαντικός παράγοντας που καθορίζει την επιλογή της παραγωγικής διαδικασίας είναι ο όγκος της παραγωγής ενός προϊόντος. Ας σκεφτούμε για παράδειγμα τον σχεδιασμό ενός τραπεζιού. Θα υπάρχει διαφορετική κατασκευαστική προσέγγιση για παραγωγή 10 τεμαχίων, 1000 τεμαχίων ή 100.000 τεμαχίων. Θα κατασκευασθούν καλούπια, θα γίνουν συγκολλήσεις με robot, θα γίνει η συναρμολόγηση «στο χέρι», θα την κάνει ο πελάτης, θα σχεδιασθεί ρομποτική γραμμή συναρμολόγησης?
Για να διαβάσετε το πλήρες άρθρο, γίνετε συνδρομητής μας στο περιοδικό ΕΡΓΑΛΕΙΟΜΗΧΑΝΕΣ!